Portret van de schrijver Karel van de Woestijne, 1910

Hoewel Karel van de Woestijne zelf geen beeldende kunstenaar was, werd hij de spilfiguur van de eerste groep van Sint-Martens-Latem. Zijn poëzie was doordrongen van de aristocratische, door de Franse, Duitse en Britse literatuur beïnvloede fin-de-siècle-geest. In tegenstelling tot zijn tijdgenoten, de symbolisten Maurice Maeterlinck, Georges Rodenbach en Charles Van Lerberghe, verkoos Van de Woestijne in het Nederlands te schrijven, wat toen niet vanzelfsprekend was. In 1904 verhuisde hij naar Sint-Amandsberg (Gent) en vijf jaar later verliet ook zijn broer Gustave het Leiedorp om zich in Leuven te vestigen. Dit in potlood uitgevoerde portret van 1910 is een van de bekendste portretten van Karel. De schrijver woonde op dat moment in de Keulenstraat in Brussel. ‘In ieder geval is het daar dat ik zijn portret tekende, (dit portret de face, met zijn knevel à la Verhaeren, en met zijn baard),’ schrijft Gustave in zijn herinneringen Karel en ik, waarvan het museum het manuscript bezit. Het werd vele malen gereproduceerd als bijlage bij tijdschriften. Het procedé van de fotolithografie zorgde voor een ruime verspreiding zodat deze beeltenis van Karel Van de Woestijne, op het hoogtepunt van zijn bekendheid, in vele huiskamers te zien was.