Septemberavond, 1901

Nadat hij in zijn jeugd reizen naar Afrika en Amerika had ondernomen was de Antwerpse schilder Frans Hens samen met Emile Claus en Theodoor Verstraete in 1891 mede oprichter van de Antwerpse kunstenaarskring ‘Les XIII’. Deze spiegelde zich aan het vooruitstrevende karakter van de Brusselse avant-garde vereniging ‘Les XX’ en zette zich af tegen het eerder traditionele ‘Als ick kan’. Rond deze tijd werkte hij als Schelde-schilder bij uitstek vanop een boot. Vanuit het pleinairisme van de Kalmthoutse school evolueerde Hens naar een impressionisme in de lijn van Guillaume Vogels en Louis Artan. Met eerder realistische middelen wist hij de specifieke atmosfeer van de vochtige doorschijnendheid van nevels op te roepen. Zijn oeuvre wordt gekenmerkt door een zekere vorm van melancholie. Hij schilderde vooral bij mist, regen en valavond, of zoals hier op het einde van de zomer waarbij de lage zon lange gekleurde schaduwen werpt in gedempte tonen.